"Eğitim sistemi günümüzde birçok eleştiriye maruz kalmaktadır. Zaman zaman hepimizin aklına şu sorular gelir: 'Bu sistem neden bu kadar sorumsuz? Neden düzeltilmiyor?' Gelin, az kimse tarafından sahiplenilen bu sorunlu duruma yakından bakalım.

Sistemin en büyük hatası, on iki yıllık bir eğitimi, genel bir zorunluluk olarak öğrencilere dayatmasıdır. Bu süre genellikle öğrenciden öğrenciye değişmez. Bu da öğrencilere 'Ne yaparsam yapayım buradayım. En iyisi mi zamanı geçirmeye bakayım.' düşüncesini adeta dayatmaktadır. Küçüklüğünde belki de ilgisini çeken konuları öğrenciye şevkle anlatmak yerine dayatılan bu modası geçmiş müfredat, öğrenciler için adeta bir ceza niteliğindedir. Hayalleri ve idealleri olan çocuklar bastırılmakta ve mezuniyetten sonra unutulacak bilgileri ezberlemeye zorlanmaktadır.

Bir diğer çelişki ise okul ile sınav uyuşmazlığıdır. Lisenin son yıllarında, devamsızlık yaparak daha iyi verim alan arkadaşları görmüşüzdür. Bunun sebebi, küreselleşen dünyada, eğitim alanında da istenilen bilgiye erişimin kolaylaşmış olmasıdır. İnternette anlamadığı konuyu en kaliteli hocadan dinleme imkânı olan öğrencilere, emekli olmayı bekleyen ve öğretmenlik gibi bir amacı olmayan kişileri dayatmak sorundan başka bir şey değildir. Bu bağlamda öğretme anlamında çok nitelikli alternatifleri olan okulun, farklı bir boyuta evrilmesi bir zaruriyettir.

Öğrenim süresi değil, öğrenim düzeyi zorunlu tutulmalı ve sınavlar için mezuniyet şartı aranmamalıdır. Okullar öğretimden ziyade yol gösterme, örnek olma, ilham verme, tartışma, fikir alışverişi yapma, yönlendirme, kendini keşfetme ve sosyalleşme alanları olmalıdır. Ahlaki kazanımlar önemsenmeli, gelecek toplum bireylerinin duygusal ve sosyal kazanımları öncelenmelidir.

Sonuç olarak, eğitim sisteminin en temelde vizyon ve amaç sorunu vardır. Bilgiye ulaşımın saniyelere düştüğü çağımızda, okul öğretim iddiasından vazgeçmelidir. Zorunlu eğitim kaldırılmalı, yerine zorunlu kazanımlar getirilmeli ve bunlar uygun yöntemlerle tespit edilmelidir."

Yazan: Enes KURT